لئوومیوم‌های پوستی (Cutaneous Leiomyomas) تومورهای خوش‌خیم هستند که از عضله صاف منشأ می‌گیرند. بر اساس منشأ عضله صاف، این تومورها به سه زیرگروه تقسیم می‌شوند:
• آنژیولئوومیوم (Angioleiomyoma) – این نوع که رایج‌ترین نوع لئوومیوم پوستی است، از عضله صاف دیواره عروق منشأ می‌گیرد. • پیلولئوومیوم (Piloleiomyoma) – این نوع که دومین نوع رایج لئوومیوم پوستی است، از عضله راست‌کننده مو (arrector pili) که با فولیکول‌های مو مرتبط است، منشأ می‌گیرد. • لئوومیوم تناسلی (Genital leiomyoma) – این نوع که کمترین شیوع را دارد، از عضله صاف مرتبط با دستگاه تناسلی خارجی و ناحیه نوک پستان و هاله پیرامون آن منشأ می‌گیرد.
لئوومیوم‌های پوستی معمولاً در بزرگسالی بروز می‌کنند و اغلب پس از دهه دوم زندگی توسعه می‌یابند. هیچ‌گونه غلبه نژادی یا جنسی گزارش نشده است.
آنژیولئوومیوم پوستی
این نوع معمولاً به‌صورت یک پاپول یا ندول منفرد و با رشد آهسته در پای زنان میانسال ظاهر می‌شود. با این حال، مردان نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند و مواردی در کودکان نیز گزارش شده است. آنژیولئوومیوم‌ها در ناحیه تنه، صورت و اندام‌های فوقانی نیز گزارش شده‌اند. در حالی که ضایعات اندام‌های تحتانی معمولاً دردناک هستند، ضایعات در دیگر نقاط بدن اغلب بدون علامت هستند. درد ممکن است خودبه‌خودی و به‌صورت دوره‌ای باشد یا توسط لمس سبک یا فشار تحریک شود.
پیلولئوومیوم
این نوع به‌صورت پاپول یا ندول‌های به رنگ پوست تا قهوه‌ای مایل به قرمز ظاهر می‌شود که به لمس محکم بوده و اندازه آن‌ها از چند میلی‌متر تا ۲ سانتی‌متر متغیر است. این ضایعات ممکن است منفرد یا متعدد باشند. ضایعات منفرد تمایل دارند در اندام‌ها قرار گیرند، در حالی که ضایعات متعدد به‌صورت آگمینات یا خطی بیشتر در ناحیه تنه بروز می‌کنند و ممکن است بیش از یک ناحیه را درگیر کنند. تا ۹۰٪ از بیماران مبتلا گزارش می‌دهند که ضایعاتشان دردناک است و بیشتر بیماران احساسات تیز یا سوزاننده‌ای را به‌صورت دوره‌ای یا در ارتباط با لمس، سرما یا استرس عاطفی تجربه می‌کنند.
پیلولئوومیوم‌ها با سندرم لئوومیوماتوز ارثی و سرطان سلول کلیوی (HLRCC یا سندرم رید) بیشترین ارتباط را دارند. این بیماران دارای جهش هتروزیگوت ژن فومارات هیدراتاز هستند که به‌صورت اتوزومال غالب به ارث می‌رسد. در این وضعیت، لئوومیوم‌های پوستی در دهه ۲۰ زندگی، لئوومیوم‌های رحمی (در زنان) در دهه ۳۰ زندگی و سرطان سلول کلیوی پاپیلاری نوع ۲ در دهه ۴۰ زندگی بیماران توسعه می‌یابد.
لئوومیوم تناسلی
این نوع معمولاً منفرد بوده و در مقایسه با سایر اشکال لئوومیوم پوستی احتمال کمتری دارد که دردناک باشد. این تومورها از عضله صاف دارتوئیک، ولوار یا پستانی منشأ می‌گیرند و ممکن است پایه‌دار باشند.